Gelegenheids-wij

Vijf jaar geleden besloot ik om mijn kleine, bedompte werkkamertje thuis om te ruilen voor een  frisse werkplek in het trendy industriële bedrijfsverzamelgebouw Nieuwe Energie Leiden. Ik vond al snel zes ‘partners in crime’ die het aandurfden om met mij in dezelfde ruimte te gaan werken. En zo ontstond UNIT-2, een fysieke netwerkorganisatie voor zelfstandige professionals. Inmiddels zijn we uitgegroeid tot een bruisende club van 35 communicatieprofessionals die de ene na de andere coalitie sluiten als de opdracht daarom vraagt. Samen verzinnen we de meest waanzinnige concepten en doen we klussen die we anders nooit hadden kunnen doen. Sinds kort passen we zelfs in een heuse trend: die van het gelegenheids-wij.

‘Working Apart Together (WAT)’; zo noemden we het concept destijds waarmee we van start gingen. Inmiddels is dat een benaming die je overal tegenkomt, en weet iedereen wat ermee bedoeld wordt. Als ik de term op Google intik krijg ik meteen negen pagina’s met hits. Maar in mei 2008 was dat wel anders. UNIT-2 was toen echt de eerste die het WAT-concept lanceerde.

Het geeft aan dat ook in communicatieland de wereld razendsnel verandert. Het is nu al gemeengoed dat zelfstandige professionals de handen ineen slaan en op projectbasis samenwerkingsverbanden aangaan. Terecht, want door bundeling van krachten komen opdrachten binnen bereik die anders alleen voor ‘de groten’ bestemd zijn. Bovendien is het een prachtige manier om je eigen innovatie te organiseren: immers, werkend in een coalitie krijg je dagelijks nuttige kennis mee van aanpalende vakgebieden. Werken op deze manier levert ook nog eens minder overhead op, maar wel maximale flexibiliteit en maximale persoonlijke betrokkenheid van de deelnemers. Immers: welke zelfstandige professional wil richting opdrachtgevers en collega’s zijn reputatie te grabbel gooien?

Opdrachtgevers zien die voordelen inmiddels ook. Waar we voorheen nog wel eens moesten uitleggen hoe UNIT-2 werkt en waarom dat voordelen oplevert, hoeft dat nu niet meer. De grote multi-disciplinaire opdrachten stapelen zich in rap tempo op. Zo hebben we drie jaar geleden met 12 personen gewerkt aan een prachtig boek over de strandrellen in Hoek van Holland in opdracht van de politie Rotterdam Rijnmond en werken we inmiddels al vier jaar met 8 tot 10 personen aan twee magazines van woningcorporatie Ymere, onlangs nog bekroond met de Grand Prix Customer Media Award 2012.  Ook zijn we nu met 18 personen een 500 pagina’s tellend boek aan het maken over het verdwijnen van de C1000-formule en hebben we onlangs vanuit UNIT-2 een mega-coalitie geleid van 87 journalisten, fotografen en illustratoren die de jaarbewaarkrant Leidse Stijl heeft gemaakt.

Sinds kort passen we met deze werkwijze ook in een landelijke en wellicht zelfs mondiale trend, als ik de ‘Trendrede 2013’ mag geloven. Daarin schetsen Nederlandse toekomstdenkers als Tom Kniesmeijer, Christine Boland, Tony Bosma, Richard Lamb en Hilde Roothart een ‘uitgelicht pad richting de toekomst’. En een van de trends die zij signaleren is die van het gelegenheids-wij:
“De burger van stavast wil zich binnen een cirkel van vertrouwen nuttig maken voor het geheel. Dat betekent het einde van de krachtmeting en het begin van de krachtmeeting: gezamenlijk een krachtige impuls geven aan een probleem, iets opbouwen of iets ondersteunen. Wanneer het doel bereikt is zwermt iedereen uit”. En: “In de toekomst draait het minder om individuele macht en meer om gebundelde kracht: Nederland organiseert zich opnieuw in het gelegenheidswij.”

Archief columns